Piotr Semka
Piotr Semka, urodzony 28 października 1965 roku w Gdańsku, dziennikarz, publicysta, autor książek.
Opublikowane teksty
-
Polityczne wyjałowienieOpozycji brakuje prawdziwego lidera. A jej interesy są sprzeczne. Dlatego łączy ją tylko „antykaczyzm”. To za mało, by przerwać dogorywanie na politycznej scenie
-
Wychładzana pamięć powstańDuże kontrowersje wywołała uchwała wojewódzkich radnych ze Śląska podjęta w 95. rocznicę III powstania śląskiego. Niektórzy uważają, że stawia powstańców na równi z niemieckimi bojówkarzami
-
Opozycyjny spleenKrótki okres nadziei na obniżenie napięcia politycznego na linii PiS – opozycja zdecydowanie minął. Przeciwnicy rządu nie mają jednak żadnego pomysłu na dalszy pojedynek
-
System pozornej lojalnościAmbasadorom bardziej opłaca się działać w interesie UE niż własnego kraju. Ten system ujawnia, że Unia to wielka siła, która coraz mniej do powiedzenia zostawia krajom członkowskim.
-
Kompromis na polu minowymSprawa Trybunału Konstytucyjnego to tak naprawdę problem dotyczący podziału władzy w Polsce. Nie widać kandydatów do przeprowadzenia tak trudnej politycznie misji
-
Prawica i media. Historia burzliwaPrawica do tej pory już dwa razy miała wpływ ma telewizję publiczną. W latach 90. wykorzystała tę szansę znakomicie. Jednak za poprzednich rządów PiS zmarnowała prezesurę Bronisława Wildsteina. Jak będzie teraz, zależy od polityków i...
-
Pocztówki znad krawędziOpozycja buduje nastrój grozy, strasząc Polaków stanem wyjątkowym w kraju, drugim grudniem 1981 r. Używa do tego wciąż tych samych słów, fraz i trików retorycznych
-
Żołnierze jeszcze nie dość wyklęci?Kiedyś deprecjonowanie pamięci żołnierzy wyklętych odbierano jako kuriozalne zachowania polityków lewicy. Dzisiaj ruszył medialny front dekonstrukcji tej legendy. Szybko się nie skończy
-
Kłopotliwa pamiątka z szafy KiszczakaList Daniela Passenta do Czesława Kiszczaka może dziwić tylko młodych ludzi znających felietonistę z łamów dzisiejszej „Polityki” lub z TVN. W PRL był on propagandystą władzy i piewcą stanu wojennego
-
Czego jeszcze nie wiemy o LechuCzy słynna czarna teczka Stanisława Tymińskiego była szantażem wobec Lecha Wałęsy? I kto wtedy grał papierami „Bolka” – Rosjanie czy wysłannicy Jaruzelskiego i Kiszczaka? Pytań w sprawie przywódcy Solidarności jest teraz mnóstwo
-
„Hakoteki” esbekówMimo że wiele mówiło się o tym, iż esbecy gromadzili akta kompromitujące ważne postacie opozycji, nie było na to dowodów. Aż do teraz
-
Lech Wałęsa, czyli udana transakcjaO byłym prezydencie znów jest głośno. Przestrzega, zwłaszcza zachodnich dziennikarzy, przed dyktaturą PiS. To nie pierwszy raz, kiedy elity III RP wykorzystują go do atakowania politycznych przeciwników
-
Pomidor a sprawa polskaDlaczego na zarzuty wobec PiS prawicowi publicyści pokazują sprawki PO? Bo inaczej bujalibyśmy w obłokach, a musimy opisywać rzeczywistość
-
Beata zwycięskaPremier Szydło po udanej debacie w Parlamencie Europejskim może czuć się pewniej na europejskich salonach. Nie powinna mieć jednak złudzeń: czeka ją jeszcze wiele bitew
-
Rząd na fronciePiS zmuszony do wojny totalnej wygrywa na każdym polu. Jednak wojenne nawyki łatwo wchodzą w krew. A polaryzacja utrudnia tak potrzebne otwarcie na inne środowiska
-
Rok mocnych wrażeńJakie wyzwania staną przed polską polityką zagraniczną w 2016 r.? Co będzie dla Polski zagrożeniem? Co chcemy ugrać w Europie?
-
Wojna manewrowaLider PiS zakłada, że jego elektorat w fazie walki o instytucje zrozumie, o jaką stawkę toczy się gra, i wytrwa u jego boku. A gdy reformy socjalne wejdą w życie – baza społeczna PiS się poszerzy
-
Prezydent w oku cyklonuEtap, w którym Andrzej Duda poznawał urząd, odkrywał miłą stronę popularności oraz wizyt zagranicznych, właśnie się skończył. Platforma i instytucje europejskie zabrały się do tego, by nie ustawały ataki na nową głowę państwa
-
Pięć minut dublera TuskaRyszard Petru, szef Nowoczesnej, jest dziś jedynym politykiem zyskującym zwolenników. Służy mu wewnętrzny kryzys w Platformie
-
Blitzkrieg i zygzakiPrawo i Sprawiedliwość trafnie uznało, że radykalne zmiany będą najłatwiejsze do przyjęcia tuż po objęciu władzy przez nowy rząd. Prawem zwycięzców jest bowiem zmienianie tego, co zostawili poprzednicy
